Bij het bezoek aan Dylan, konden we tevens ook spreken met zijn kinesist en leerden we dus heel wat bij over zijn houding, wat Dylan kan en wat hij misschien nooit zal kunnen.
Dylan zit een groot deel van de dag in een zitorthese. Hij heeft hierbij steun over het volledige lichaam en aan zijn hoofdje. Om echter te zorgen dat hij zijn nekspieren blijft gebruiken, wordt het hoofdsteuntje nu en dan verwijderd. Hoewel er een bevestigingslint voorzien is ter hoogte van de schouders, wordt deze bij Dylan niet gebruikt. Hij kan zijn armen dus vrij bewegen. De voetjes van Dylan moeten echter wel vastgezet worden, daar hij deze anders steeds laat schuin vallen, wat kan leiden tot het uit de kom slaan van zijn heup.
Om de houding van zijn voetjes te verbeteren draagt Dylan spalken. Deze klemmen rond de voet en zorgen er onder andere voor dat hij niet continu steunt op zijn tippen.
Het was heel belangrijk dat we de houding van Dylan analyseerden. Wat kan hij en welke houding zorgt ervoor dat hij toch een minimum aan spieren moet gebruiken, maar zich hier niet ongemakkelijk bij voelt.Wanneer Dylan op zijn buikje ligt is het lastig voor hem om voortdurend met zijn armen in de lucht te moeten bewegen om bijvoorbeeld speelgoed te nemen. Hij kan deze houding dus wel even aanhouden, maar het is zeker niet comfortabel om zo een poosje te spelen.
Dankzij de spalken is het mogelijk voor Dylan, mits enige steun, om rechtop te staan. Hij kan dit echter nog niet zelfstandig, maar ze werken eraan!
Bij de kinesist proberen ze Dylan de kleermakershouding aan te leren, en dit begint aardig te lukken. Het is echter onmogelijk voor Dylan om zelfstandig in deze houding te gaan zitten, hij zal hierbij hoogstwaarschijnlijk altijd hulp voor nodig hebben.
Om Dylan de mogelijkheid te bieden eens een andere houding aan te nemen, wordt hij in zijn staplank geplaatst. Zoals weergegeven in de onderstaande foto komt hier heel wat bij kijken. Dylan dient op verschillende plaatsen vastgeklikt te worden. Het is van cruciaal belang dat geen enkele verbinding wordt vergeten. Het is hier opnieuw zo dat enkel zijn armpjes vrij kunnen bewegen.
De staplank is voorzien van een tafel, waardoor Dylan dus eventueel kan spelen, lezen of eten in deze houding. Op de onderstaande foto wordt echter duidelijk dat de afstand tussen een kind in een sta- of zelfs zitorthese en de andere kinderen op de mat te groot is, waardoor hun betrokkenheid tot het spel klein is.
Het wordt dus al snel duidelijk dat de Bumboseat voor Dylan heel wat voordelen biedt. De hoogte van de rugleuning is bij de Bumboseat zeer goed. Dylan steunt waar mogelijk, indien deze steun dus niet aanwezig is, is hij verplicht zijn spieren te gebruiken. Dylan kan zich echter geen volledige dag inspannen, maar dit is dan ook niet de bedoeling.Het is voor Dylan zeer moeilijk om zijn benen volledig te strekken. Zijn spieren zijn namelijk te kort, waardoor hij een trekkend gevoel krijgt en dus niet lang in deze houding kan blijven zitten. De benen volledig optrekken gedurende een bepaalde periode is echter ook niet goed voor Dylan, omdat dit de spieren niet stimuleert, maar eerder het tegendeel veroorzaakt. In de Bumboseat zit de poep iets lager waardoor de beentjes in een lichte buighouding staan, wat dus ideaal is voor Dylan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten